هوش هیجانی (یا هوش احساسی یا هوش عاطفی که با حروف اختصاری EQ نشان داده می‌شود^[۲]) بخش مهمی از «هوش» است که شامل توانایی شناخت، درک و تنظیم هیجان‌ها (احساسات) و استفاده از آنها در زندگی است^[۳]. اصطلاح هوش اولين بار در سال 1990 روانشناسی بنام سالوی برای بيان کيفيت و درک احساسات افراد، همدردی با احساسات ديگران و توانايی اداره مطلوب خلق و خو به کاربرد. هوش هيجانی از چهار مهارت اصلی تشکيل می شود:1- خودآگاهی: توانايی شناسايی دقيق هيجان های خود و آگاهی از آنها به هنگام توليد. خودآگاهی، کنترل تمايلات خود درنحوه واکنش به اوضاع و افراد مختلف را نيز شامل می شود. فردی که از هوش هيجانی بالايی برخوردار است، نسبت به احساسات خود، آگاهی بی واسطه و بدون وقفه دارد.2- خود مديريتی: يعنی اينکه بتوانيد واکنش های هيجانی خود را در مقابل همه مردم و شرايط مختلف کنترل کنيد. 3- آگاهی اجتماعی: توانايی در تشخيص دقيق هيجانات ديگران و درک اينکه دقيقا چه اتفاقی در حال روی دادن است. اين موضوع اغلب به اين معناست که طرز تفکر و احساسات ديگران را درک می کنيد، حتی زمانی که خودتان همان احساسات يا تفکرات رانداريد و اين همان همدلی است. 4- مديريت رابطه: توانايی در به کارگيری ((آگاهی از هيجانات ديگران)) به منظور موفقيت درکنترل و مديريت تعامل ها، همچنين اين توانايی، ارتباط واضح با شرايط و کنترل موثر تعارض های دشوار را شامل می شود.

اخذ: ویکی پدیا

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: